Раз брат мне кажа, што трэба дамалаціць жыта на “падстаўку”. Я ўзяўся яму памагаць. Мы ўжо малоцім цапамі. Прыязджаюць да нас. “ - Дзе падводы?” – пытаецца першы сакратар. Ён з прадсядацелем прыехаў і фурманам. Брат кажа: “ - Во, дамалачваю ды павязу” – брат кажа. А той узлаваўся: - Што ты, блядзь кулацкая, фсе срокі мне срываеш?! А я, як стаяў з тым цэпам, дык і думаю сабе, ах ты паскуда прыблудная, я ж табе зараз гэным цэпам па гарляку перацягну. Кажу яму: “- Как вам не стыдна, старава чэлавека блядзью называць, гэна вы такія парадкі ў Савецкому союзі хочаце строіць?” А ён на мяне глянуў ды кажа: “- Штоооо?” А я сціскаю цэп і іду ў ягоны бок, а ён са страху адскочыў ажно. – “Чаго вы скачаце, я ў хату вады іду напіцца" - кажу ўжо яму. А быў з ім прадсядацель, неблагі чалавек, ён і кажа яму: “- Успакойцесь, эта харошые людзі”. Я пайшоў у хату, выпіў вады, вяртаюся з цэпам, а той гіцаль даў драла пад дрывотню. Во, браток ты мой, яны ўсе адважныя пакуль мы іх баімся.