Գլխիս մեջ էնքան ազատ տեղ կա, որ կարանք տարածքը վարձով տանք, օբյեկտ-մոբյեկտ դնեն: Ինքսինձադավադիտ, կարծես թե ոչ մի ծանր բան չանող, բայց հոգնած ու ստամոքսս ամեն տեսակ դեղատնային աղբով լցնելով ուղեղիս գործունեությունը խթանելու ցանկությունները հազիվ սաստելով՝ զոռով A կետից B կետ քարշ եմ տալիս գոյությունս, հաշիշամոլի պես մտածելով, թե ՈՒՐԴՈՒՑ կարելի ա քաշելու ուրիշ բան ճարել: Ու ես, երազանքներիս մեջ՝ ցեղական էշ, կամ բուքսիրի ԱՎՏՈ, որը միշտ էլ քաշելու բան ունի՝ դժվարանում եմ ինձ համապատասխանեցնել իդեալիս, ոչ այնքան մտածելով, որ դա պարզապես ձեթ ա, որքան ուղղակի տրամադրվածության, զահլա-հավեսի ու տոնուսի բացակայության պատճառով: Այնուամենայնիվ անհրաժեշտությունը, որը արդեն հազիվ եմ տարբերում բնական կարիքից, ստիպում, զոռում ու պապուս թվին տեսած սերիալի մեջի Սելեստայի պես ինքնամոռացության ենթարկված գիտակցությանս վրա հայ-հայ ա փսիխոտրոն զենք ա կիրառում, սեռական ոտնձգություն կատարելով նյարդերի քայքայումից հետո, որպես ամոթի թիքա տակը մնացած նեյրոններիս հանդեպ: Հաշվի առնելով ուղեղիս բացարձակ անտարբերությունը ներսումս տեղի ունեցող այդ ռեակցիաներին, թվում ա, թե դրա մնացորդի մոտ ոչ թե սովորական ԶԱՁԵՌԺԿԱ ա, այլ արդեն կլիմաքսի շրջան: Քիչ ա մնում հայելուց կախվածության մեջ ընկած, պոռտը բանգլադեշի շուկայում կտրած, մազերի որակին համապատասխան շամպուն ընտրող կոկետ ու ղզիկ եսս կաթվածի հասցնի էն մեկին, որը յանի թե խելքը գլխին մարդ ա ու պիտի գոնե մինիմալ ՕԳԳ ունենա: Վերջինս էլ, որ միշտ մտքերով հղի էր, մտքեր վիժողի կարգավիճակ ա ստանում առաջինի օյիններից ու թաթալաբազ, անոռուգլուխ, իրանուղայդա պահվածքից: Ու սաղ մնում ա կիսատ... Երանի՜, երանի թե Թոմ ու Ջերիի մեջի մուկը մեր տունը ապրեր, գլխիս հարդուկով խփեր, պոչիս թակարդ դներ, լեզուս փաթաթեր հացի մեջ, տար կծեի, կլավիատուրային 220 վոլտ միացներ բուրդս բիզ-բիզ կանգներ ու, վերջ ի վերջո, հարևան շանը քսի տար վրես, բադմինտոնի ռակետկով տար գանգիս, գլխիս լայնակալիբրանոց շիշկա աճեր... ինձ հասնում ա... բալքի մտքերս հավաքեի...
Գլխիս մեջ էնքան ազատ տեղ կա, որ կարանք տարածքը վարձով տանք, օբյեկտ-մոբյեկտ դնեն: Ինքսինձադավադիտ, կարծես թե ոչ մի ծանր բան չանող, բայց հոգնած ու ստամոքսս ամեն տեսակ դեղատնային աղբով լցնելով ուղեղիս գործունեությունը խթանելու ցանկությունները հազիվ սաստելով՝ զոռով A կետից B կետ քարշ եմ տալիս գոյությունս, հաշիշամոլի պես մտածելով, թե ՈՒՐԴՈՒՑ կարելի ա քաշելու ուրիշ բան ճարել: Ու ես, երազանքներիս մեջ՝ ցեղական էշ, կամ բուքսիրի ԱՎՏՈ, որը միշտ էլ քաշելու բան ունի՝ դժվարանում եմ ինձ համապատասխանեցնել իդեալիս, ոչ այնքան մտածելով, որ դա պարզապես ձեթ ա, որքան ուղղակի տրամադրվածության, զահլա-հավեսի ու տոնուսի բացակայության պատճառով: Այնուամենայնիվ անհրաժեշտությունը, որը արդեն հազիվ եմ տարբերում բնական կարիքից, ստիպում, զոռում ու պապուս թվին տեսած սերիալի մեջի Սելեստայի պես ինքնամոռացության ենթարկված գիտակցությանս վրա հայ-հայ ա փսիխոտրոն զենք ա կիրառում, սեռական ոտնձգություն կատարելով նյարդերի քայքայումից հետո, որպես ամոթի թիքա տակը մնացած նեյրոններիս հանդեպ: Հաշվի առնելով ուղեղիս բացարձակ անտարբերությունը ներսումս տեղի ունեցող այդ ռեակցիաներին, թվում ա, թե դրա մնացորդի մոտ ոչ թե սովորական ԶԱՁԵՌԺԿԱ ա, այլ արդեն կլիմաքսի շրջան: Քիչ ա մնում հայելուց կախվածության մեջ ընկած, պոռտը բանգլադեշի շուկայում կտրած, մազերի որակին համապատասխան շամպուն ընտրող կոկետ ու ղզիկ եսս կաթվածի հասցնի էն մեկին, որը յանի թե խելքը գլխին մարդ ա ու պիտի գոնե մինիմալ ՕԳԳ ունենա: Վերջինս էլ, որ միշտ մտքերով հղի էր, մտքեր վիժողի կարգավիճակ ա ստանում առաջինի օյիններից ու թաթալաբազ, անոռուգլուխ, իրանուղայդա պահվածքից: Ու սաղ մնում ա կիսատ... Երանի՜, երանի թե Թոմ ու Ջերիի մեջի մուկը մեր տունը ապրեր, գլխիս հարդուկով խփեր, պոչիս թակարդ դներ, լեզուս փաթաթեր հացի մեջ, տար կծեի, կլավիատուրային 220 վոլտ միացներ բուրդս բիզ-բիզ կանգներ ու, վերջ ի վերջո, հարևան շանը քսի տար վրես, բադմինտոնի ռակետկով տար գանգիս, գլխիս լայնակալիբրանոց շիշկա աճեր... ինձ հասնում ա... բալքի մտքերս հավաքեի...
От британского дизайнера Тима Купера (Tim Cooper). Ручная работа, дорогая кожа, карбоновые каблуки, воздухозаборники, стоп-сигналы, фары и даже выхлопные трубы. Всё как положено :)
2009-05-01 20:01:38
... Gorney. Современный исполнитель Tom Waits выделяется среди ... песню в исполнении Tom Waits ради ...
+ развернуть текстсохранённая копия
Смотреть это видео
«Once I built a railroad, I made it run, made it race against time. Once I built a railroad; now it's done. Brother, can you spare a dime? Once I built a tower, up to the sun, brick, and rivet, and lime; Once I built a tower, now it's done. Brother, can you spare a dime?» Сегодня в новостях: 1. 1 мая - День солидарности трудящихся 2. Турецкая полиция разогнала первомайскую манифестацию в Стамбуле. 3. Спецкорр Асириса поздравляет с праздником солидарности трудящихся и предлагает в честь 1 мая послушать легендарную американскую песню времен великой депрессии «Brother, Can You Spare A Dime?» Дайм – одна десятая серебрянного доллара – тогда значил примерно то же, что и трёшка в другое время и в другом пространстве. Теперь, как справедливо заметил один из юзеров, надо просить десять баксов на чашку кофе: «Welcome to the 21st Century....Brother can you spare 10 bucks for a cup of coffee?» Песню написали в 1931 году автор слов Yip Harburg и композитор Jay Gorney. Современный исполнитель Tom Waits выделяется среди многих других знаменитостей, певших эту песню, своим уникальным голосом и сценическим образом. * * * Спасибо юзеру "src66" за актуальный клип. Пикчер дайма взят с благодарностью с ресурса «dic.academic.ru» * * * Послушайте и романтическую песню в исполнении Tom Waits ради праздничка. "Суровый, мужественный романтик с хрипящим голосом Tom Waits" http://www.liveinternet.ru/users/1260682/post79095790/
2008-07-29 16:39:00
Парк игрушек uVme пополнился в последнее время тремя играми, две из которых - Sam Serpent и ...
+ развернуть текстсохранённая копия
Парк игрушек uVme пополнился в последнее время тремя играми, две из которых - Sam Serpent и Tetrablock - сделаны в стиле "ретро", в черно-белом цвете. Почему? - спросят люди помоложе. Потому что это, ребята, история. Можно сказать, древность. Это одни из первых игр для компьютеров ВООБЩЕ. "Змейка" и "Тетрис". Про "змейку" ничего не скажу, а вот о "тетрисе" позволю себе маленький экскурс в историю.
Игру "Тетрис" изобрел сотрудник Вычислительного центра Академии наук СССР Алексей Пажитнов в далеком 1985 году, когда вместо слова "компьютер" еще употребляли аббревиатуру "ЭВМ" (кто не знает - "электронно-вычислительная машина"). Игра распространилась, по тем временам, с невероятной скоростью, с ней связана запутанная история об авторских правах, а ее создатель, по одним слухам, не заработал на своем изобретении ни копейки, а по другим - получил через несколько лет в подарок от государства (которое сумело-таки заработать на "тетрисе") квартиру в Москве и компьютер с 286 процессором. С тех пор игра растриражирована в десятках и сотнях миллионов экземпляров, а ваш покорный слуга году в 1994-ом или 1995-ом сыграл в нее раз тысячу, потому что он был еще молод, а игра была встроена в Windows на его рабочем ПК. Забыл добавить, что Алексей Пажитнов живет в США уже почти 20 лет, из которых лет 15 работает в Microsoft.
Третья игра, которую нам представила uVme, называется Blob Factory. Это любимая игра Тома Броуди, одного из совладельцев стоящей за проектом uVme компании VWD. Аналог игры Blob Factory можно найти в левой колонке моего блога, в нее можно сыграть прямо здесь, не сходя с места. Я, помнится, убил на нее не один час своего времени. Так вот, Blob Factory - болшее динамичная игрушка, чем моя, и в этом ее громадное преимущество перед аналогами. Том Броуди считает, что она будет самой популярной среди игр uVme и опередит такие "хитовые" игры как Fruit Frenzy и Speed Pool. Если не принимать во внимание эффект новизны, то его предсказания уже сбываются, о чем говорит статистика игр, сыгранных за последние 24 часа: